ಮೃತ್ಯುಶಯ್ಯೆಯಲ್ಲಿ

ಇದನ್ನು ಕ್ಸು ಲಿಷೀ ಬರೆದದ್ದು ಸೆಪ್ಟೆಂಬರ್ ೩೦, ೨೦೧೪.  ಅದೇ ಅವನ ಕೊನೆಯ ಕವಿತೆ. ಅದೇ ದಿವಸ ಅವನು ಫ್ಯಾಕ್ಟರಿ ಕಟ್ಟಡದಿಂದ ಜಿಗಿದು ಆತ್ಮಹತ್ಯೆ ಮಾಡಿಕೊಂಡ. 




ಮೃತ್ಯುಶಯ್ಯೆಯಲ್ಲಿ 
ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಕಡಲನ್ನು ನೋಡಬೇಕೆನ್ನಿಸುತ್ತಿದೆ.  
ಅರ್ಧ ಜೀವಮಾನದ ಕಂಬನಿ ತುಂಬಿದ ಅಗಾಧತೆಯನ್ನು 
ತುಂಬಿಕೊಳ್ಳಲು ಕಣ್ಣೊಳಗೆ.

ಹತ್ತಬೇಕೆನ್ನಿಸುತ್ತಿದೆ ಬೇರಾವುದಾದರೂ  ಬೆಟ್ಟ, 
ಕೂಗಿ ಕರೆಯಬೇಕೆನ್ನಿಸುತ್ತಿದೆ ನಾನು ಕಳೆದುಕೊಂಡ ಆತ್ಮ. 

ಆಗಸವನ್ನು ಮುಟ್ಟಿ 
ಅನುಭವಿಸಬೇಕೆನ್ನಿಸುತ್ತಿದೆ  
ಅದರ ಹಗುರ ನೀಲಿಯನ್ನು. 

ಮಾಡಲಾರೆ ಇದಾವುದನ್ನೂ 
ಎಂಬ ಕಾರಣಕ್ಕೇ ಜಗತ್ತನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಹೊರಟಿರುವೆ. 

ನನ್ನನ್ನು ಬಲ್ಲವರಿಗೆ ನನ್ನ ನಿರ್ಗಮನ 
ಆಶ್ಚರ್ಯ ತರಕೂಡದು. 
ಯಾರ ಎದೆಗೂ ತರಕೂಡದು ದುಃಖ,
ಕಣ್ಣಿನಲ್ಲಿ ತರಬಾರದು ನೀರು.
ಬರುವಾಗ  ನಾನು ಭೇಷಾಗಿದ್ದೆ,
ಹೋಗುವಾಗಲೂ ಚೆನ್ನಾಗೇ ಹೋಗುತ್ತಿರುವೆ. 

ಸಂಘರ್ಷ 

ಇವನು ಹೆಚ್ಚು ಮಾತಾಡುವುದಿಲ್ಲ ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ
ಎಲ್ಲರೂ ನನ್ನನ್ನು ಕುರಿತು.
ನಾನು ಅಲ್ಲಗಳೆಯುವುದಿಲ್ಲ.
ಮಾತನಾಡುವೆನೋ ಇಲ್ಲವೋ
ಸಮಾಜದೊಂದಿಗೆ
ಖಂಡಿತಾ ಹೂಡುತ್ತೇನೆ ಸಂಘರ್ಷ 
ಅದರೊಂದಿಗೆ.

ಇನ್ನೂ ಮುಗಿದಿಲ್ಲ ನನ್ನ ಬಾಳ ಪಯಣ 

ಎಲ್ಲರ ಅಪೇಕ್ಷೆಯನ್ನು ಮೀರಿ 
ಬಾಳ ಪಯಣದಲ್ಲಿ ಇನ್ನೂ ಉಳಿದುಕೊಂಡಿದೆ ಬಹಳ
ಆದರೆ ಪಯಣವು ಅರ್ಧದಲ್ಲೇ ನಿಂತುಹೋಗಿದೆ ಸದ್ಯಕ್ಕೆ. 
ಇಂಥ ಕಷ್ಟಗಳು ಹಿಂದೆ ಬಂದಿರಲಿಲ್ಲವೆಂದಲ್ಲ
ಹೀಗೆ ಒಮ್ಮೆಲೇ ಇಷ್ಟೊಂದು 
ಭಯಂಕರವಾಗಿ ಬಂದಿರಲಿಲ್ಲ ಅಷ್ಟೇ.  
ನಾನು ಹೋರಾಡಿದರೂ ಮತ್ತೆಮತ್ತೆ 
ಎಲ್ಲವೂ ನಿರರ್ಥಕವೆನ್ನಿಸುತ್ತಿದೆ. 

ಎಲ್ಲರಿಗಿಂತ ನಾನು ಮೇಲೆದ್ದು ನಿಲ್ಲುವ ಆಸೆ 
ಆದರೆ ಕಾಲುಗಳು ಸಹಕರಿಸುತ್ತಿಲ್ಲ. 
ನನ್ನ ಹೊಟ್ಟೆ ಸಹಕರಿಸುತ್ತಿಲ್ಲ. 
ನನ್ನ ದೇಹದ ಯಾವುದೇ ಮೂಳೆಯೂ ಸಹಕರಿಸುತ್ತಿಲ್ಲ. 
ಸಹಾಯಕ್ಕಾಗಿ ಕೂಗಿ ಕರೆಯುತ್ತಾ  
ಒಂದೆಡೆ ಬಿದ್ದುಕೊಂಡಿರಬಲ್ಲೆ ಕತ್ತಲಿನಲ್ಲಿ. 
ಆದರೆ ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಸಲ ಕೂಗಿ ಕರೆದಾಗಲೂ 
ಕೇಳುತ್ತದೆ ಹತಾಶೆಯ ಮಾರ್ದನಿ.  

ನುಂಗಿರುವೆ ಒಂದು ಕಬ್ಬಿಣದ ಚಂದ್ರ

ನುಗಿಬಿಟ್ಟಿದ್ದೇನೆ ಒಂದು ಕಬ್ಬಿಣದ ಚಂದ್ರ
ಅದನ್ನು ಮೊಳೆ ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ ಎಲ್ಲರೂ. 
ನುಂಗಿದ್ದೇನೆ ಕೈಗಾರಿಕಾ ಚರಂಡಿಯನ್ನು, 
ನುಂಗಿದ್ದೇನೆ ನಿರುದ್ಯೋಗ ಕಾಗದಪತ್ರಗಳು. 

ಯಂತ್ರಗಳ ಮುಂದೆ ಬಗ್ಗಿನಿಂತ ಯುವಕ ಯುವತಿಯರು 
ಸಾಯುತ್ತಾರೆ ತಮ್ಮ ಸಮಯ ಬರುವ ಮುನ್ನವೇ.  

ನುಂಗಿರುವೆ ಎಲ್ಲ ಗಡಿಬಿಡಿ ಮತ್ತು ನಿರಾಶೆ. 
ನುಂಗಿದ್ದೇನೆ ದಾರಿಹೋಕರ ಮೇಲ್ಸೇತುವೆ 
ಮತ್ತು ತುಕ್ಕು ಹಿಡಿದ ಜೀವನವನ್ನು ನುಂಗಿರುವೆ.
ಇನ್ನು ನಾನೇನೂ ನುಂಗಲಾರೆ. 
ನುಂಗಿದ್ದೆಲ್ಲವೂ ಹೊರಬರುತ್ತಿದೆ 
ಹರಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದೆ 
ನನ್ನ ಪೂರ್ವಜರ ಪುಣ್ಯಭೂಮಿಯ ಮೇಲೆ 
ಒಂದು ನಾಚಿಕೆಗೇಡು ಪದ್ಯವಾಗಿ.  


ಬಾಡಿಗೆ ಕೋಣೆ 
ಹತ್ತು ಚದರ ಮೀಟರ್ ಸ್ಥಳದಲ್ಲಿ  
ಸಾಮಾನು ತುಂಬಿಕೊಂಡಿದೆ.  
ತೇವವಿರುತ್ತದೆ ಇಲ್ಲಿ ವರ್ಷವಿಡೀ 
ಸೂರ್ಯನ ದರ್ಶನವೇ ಇಲ್ಲದೆ. 
ಇಲ್ಲೇ  ನನ್ನ ಉ.ಮ.ಹೇ., ಇಲ್ಲೇ ನನ್ನ ಆಲೋಚನೆ,
ಕೆಮ್ಮುವುದು, ತಲೆನೋವಿನಲ್ಲಿ ನರಳುವುದು, ವಯಸ್ಸಾಗುವುದು,
ಜಡ್ಡು ಬೀಳುವುದು, ಇಷ್ಟಾದರೂ ಸಾಯದೇ ಇರುವುದು ಇಲ್ಲೇ. 
ಪೇಲವ ಹಳದಿ ಬೆಳಕಿನಲ್ಲಿ ಕಣ್ಣರಳಿಸಿ ದಿಟ್ಟಿಸುತ್ತೇನೆ, 
ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಪೆದ್ದನ ಹಾಗೆ ನಗುತ್ತೇನೆ. 
ಅತ್ತಿಂದಿತ್ತ ಓಡಾಡುತ್ತೇನೆ, ಮೆಲ್ಲಗೆ ಹಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತೇನೆ, 
ಪದ್ಯಗಳನ್ನು ಓದುತ್ತೇನೆ, ಬರೆಯುತ್ತೇನೆ. 
ಕಿಟಕಿಯನ್ನು ಅಥವಾ ಹೊರಗಡೆಯ ಬಾಗಿಲು ತೆರೆಯುವಾಗ 
ಗೋರಿಯ ಮುಚ್ಚಳವನ್ನು ಮೆಲ್ಲನೆ ಮೇಲೆತ್ತುವ 
ಸತ್ತ ನರಮನುಷ್ಯನಂತೆ ತೋರುತ್ತೇನೆ. 



ಕ್ಸು ಲಿಷೀ ಸಾವಿನ ಸುದ್ದಿ ಕೇಳಿ

ಮೂಲ : ಕ್ಷೌ ಕಿಜಾವೊ  


ಯಾವುದೇ ಜೀವ ನಷ್ಟವಾದಾಗಲೂ
ಅದು ನನ್ನದೇ ಸಾವು.
ಮತ್ತೊಂದು ಸ್ಕ್ರೂ ಸಡಿಲವಾಗಿ ಕೆಳಗೆ ಬಿತ್ತು.
ಮತ್ತೊಬ್ಬ ವಲಸಿಗ ಕಾರ್ಮಿಕ ನೆಗೆದ.

ನನ್ನ ಬದಲು ನೀನು ಸತ್ತೆ.
ನಿನ್ನ ಬರಹವನ್ನು ನಾನು ಮುಂದುವರೆಸುತ್ತೇನೆ
ಸ್ಕ್ರೂ ಮೊಳೆಗಳನ್ನು ಮತ್ತೆ ಬಿಗಿ ಮಾಡುತ್ತಾ.

ಇವತ್ತು ನಮ್ಮ ದೇಶದ ಅರವತ್ತೈದನೇ ಜಯಂತಿ.
ಇಡೀ ದೇಶಕ್ಕೆ ಶುಭಾಶಯ ಕೋರುತ್ತೇನೆ.

ಕಪ್ಪು-ಬಿಳುಪು ಚಿತ್ರದಲ್ಲಿ
ಇಪ್ಪತ್ತನಾಲ್ಕು ವರ್ಷದ ನೀನು
ನಸುನಗುತ್ತ ನಿಂತಿದ್ದೀ.
ಸಣ್ಣಗೆ ಬೀಳುತ್ತಿದೆ ಶರತ್ಕಾಲದ ಮಳೆ,
ಬೀಸುತ್ತಿದೆ ಶರತ್ಕಾಲದ ಗಾಳಿ.

ತಲೆ ಬೆಳ್ಳಗಾದ ಅಪ್ಪನೊಬ್ಬ
ಕಪ್ಪು ಮಡಕೆಯಲ್ಲಿ ನಿನ್ನ ಬೂದಿ ಹೊತ್ತು
ತೂರಾಡುತ್ತಾ ಹೊರಟಿದ್ದಾನೆ ಮನೆಯ ಕಡೆಗೆ.











ಕಾಮೆಂಟ್‌ಗಳು

ಕಾಮೆಂಟ್‌‌ ಪೋಸ್ಟ್‌ ಮಾಡಿ

ಈ ಬ್ಲಾಗ್‌ನ ಜನಪ್ರಿಯ ಪೋಸ್ಟ್‌ಗಳು

"ಬಾರಿಸು ಕನ್ನಡ ಡಿಂಡಿಮವ" - ಒಂದು ಮರು ಓದು

ಇಮೇಜ್
ಸಿ ಪಿ ರವಿಕುಮಾರ್  "ಬಾರಿಸು ಕನ್ನಡ ಡಿಂಡಿಮವ" ಎನ್ನುವುದು ಕನ್ನಡ ಪ್ರಚಾರಗೀತೆ ಎನ್ನುವಂತೆ ಮೇಲ್ನೋಟಕ್ಕೆ ತೋರುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ಕವಿತೆಯನ್ನು ಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಓದಿದರೆ ಅದು ಕುವೆಂಪು ಅವರು ಕನ್ನಡಿಗರ ಜಾಯಮಾನಕ್ಕೆ ನೊಂದು, ಬದಲಾವಣೆಗಾಗಿ ಪ್ರಾರ್ಥನಾರೂಪದಲ್ಲಿ  ಬರೆದ ಪದ್ಯ ಎಂಬ ತಿಳುವಳಿಕೆ ಮೂಡುತ್ತದೆ. ಬಾರಿಸು ಕನ್ನಡ ಡಿಂಡಿಮವ ಓ ಕರ್ನಾಟಕ ಹೃದಯ ಶಿವ! ಕರ್ನಾಟಕದ ಹೃದಯ ಮಿಡಿಯಬೇಕಾದದ್ದು ಕನ್ನಡಕ್ಕೆ. ಆದರೆ ಅಲ್ಲಿ ಬೇರೆ ಭಾಷೆಗಳ ಮಿಡಿತವೇ ಹೆಚ್ಚು. ಕುವೆಂಪು ಅವರ ಕಾಲದಲ್ಲೂ ಇದು ಹಾಗೇ ಇತ್ತು, ಈಗಲೂ ಹಾಗೇ ಇದೆ!    ಹೇಗೆ ಶಿವ ತನಗೆ ಸಹಜವಾದ ಡಿಂಡಿಮ ಬಾರಿಸಬೇಕೋ ಹಾಗೇ ಕರ್ನಾಟಕದ ಹೃದಯ-ಶಿವ ಕನ್ನಡವೆಂಬ ಡಿಂಡಿಮ ಬಾರಿಸಬೇಕು ಎಂಬುದು ಕವಿಯ ನೊಂದ ಮನದ ಮೊರೆ. "ಬಾರಿಸು ಕನ್ನಡ ಡಿಂಡಿಮವ "ಎಂಬಲ್ಲಿ "ಕನ್ನಡ" ಶಬ್ದಕ್ಕೆ ಒತ್ತು.  ಸತ್ತಂತಿಹರನು ಬಡಿದೆಚ್ಚರಿಸು! ಕಚ್ಚಾಡುವರನು ಕೂಡಿಸಿ ಒಲಿಸು! ಹೊಟ್ಟೆಯ ಕಿಚ್ಚಿಗೆ ಕಣ್ಣೀರ್ ಸುರಿಸು! ಒಟ್ಟಿಗೆ ಬಾಳುವ ತೆರದಲಿ ಹರಸು! ಕನ್ನಡ ಜನರಲ್ಲಿ ಒಗ್ಗಟ್ಟಿಲ್ಲ ಎನ್ನುವುದನ್ನು  ಕುವೆಂಪು ಮನಗಂಡಿದ್ದರು. ಏಕೀಕರಣದ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಕೂಡಾ ಒಡಕು ಧ್ವನಿಗಳಿದ್ದವು.  "ಅಖಂಡ ಕರ್ನಾಟಕ" ಪದ್ಯದಲ್ಲಿ ಇಂಥ ಒಡಕು ಧ್ವನಿಗಳನ್ನು ಎತ್ತುವ ಜನನಾಯಕರ ಬಗ್ಗೆ ಕುವೆಂಪು "ಮುಚ್ಚು ಬಾಯಿ" ಎಂಬ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಗುಡುಗಿದ್ದಾರೆ. ಆದರೆ ...
ಇನ್ನಷ್ಟು ಓದಿ

ಕರ್ನಾಟಕ ನಾಡಗೀತೆ - ಒಂದು ಸರಳ ಅರ್ಥವಿವರಣೆ

ಇಮೇಜ್
ಸಿ. ಪಿ. ರವಿಕುಮಾರ್  ಕರ್ನಾಟಕ ನಾಡಗೀತೆಯನ್ನು ಹಾಡುವವರಿಗೆ/ಕೇಳುವವರಿಗೆ  ಅದರ ಅರ್ಥ ತಿಳಿಯದೇ ಇದ್ದರೆ ಈ ಬ್ಲಾಗ್ ಬರಹವನ್ನು ಅವರು ಓದಬಹುದು. ಆದಷ್ಟೂ ಸರಳವಾಗಿ ಕವಿತೆಯ ಸಾರವನ್ನು ಹಿಡಿದಿಡಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದ್ದೇನೆ.   ಈ ವಿಶಿಷ್ಟ ಕವಿತೆಯಲ್ಲಿ  ಕುವೆಂಪು ಭಾರತವನ್ನು ತಾಯಿಯಂತೆ ಮತ್ತು ಕರ್ನಾಟಕವನ್ನು ಮಗಳಂತೆ ಕಲ್ಪಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ.  ಇದನ್ನು ಅವರು ರಚಿಸಿದ್ದು ತಮ್ಮ ಹದಿಹರೆಯದಲ್ಲಿ. ಭಾರತಮಾತೆಯ ಮಗಳಾದ ಕರ್ನಾಟಕಮಾತೆಗೆ ಜಯವಾಗಲಿ ಎಂದು ನಾಡಗೀತೆ ಪ್ರಾರಂಭವಾಗುತ್ತದೆ. ಇಡೀ ಗೀತೆಯ ಉದ್ದಕ್ಕೂ ಅತ್ತ ಭಾರತಮಾತೆಯ ಹಿರಿಮೆ, ಇತ್ತ ಕರ್ನಾಟಕಮಾತೆಯ ಹಿರಿಮೆ ಇವುಗಳನ್ನು ಒಟ್ಟಿಗೆ ಕೊಂಡಾಡುವ ವಿಶಿಷ್ಟ ಪ್ರಯೋಗವನ್ನು ಕುವೆಂಪು ಮಾಡಿದ್ದಾರೆ. ರಾಷ್ಟ್ರವನ್ನೂ ಮತ್ತು ರಾಜ್ಯವನ್ನೂ ಏಕಕಾಲದಲ್ಲಿ ಸ್ತುತಿಸುವ ನಾಡಗೀತೆಯನ್ನು ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಕೇಳಿ. ಜೈ ಭಾರತ ಜನನಿಯ ತನುಜಾತೆ ಜಯಹೇ ಕರ್ನಾಟಕ ಮಾತೆ! ಇಲ್ಲಿ ಕುವೆಂಪು ಭಾರತವನ್ನು ತಾಯಿಯಂತೆ ಮತ್ತು ಕರ್ನಾಟಕವನ್ನು ಮಗಳಂತೆ ಕಲ್ಪಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ. ಭಾರತಮಾತೆಯ ಮಗಳಾದ ಕರ್ನಾಟಕಮಾತೆಗೆ ಜಯವಾಗಲಿ ಎಂದು ನಾಡಗೀತೆ ಪ್ರಾರಂಭವಾಗುತ್ತದೆ. ಇಡೀ ಗೀತೆಯ ಉದ್ದಕ್ಕೂ ಅತ್ತ ಭಾರತಮಾತೆಯ ಹಿರಿಮೆ, ಇತ್ತ ಕರ್ನಾಟಕಮಾತೆಯ ಹಿರಿಮೆ ಇವುಗಳನ್ನು ಒಟ್ಟಿಗೆ ಕೊಂಡಾಡುವ ವಿಶಿಷ್ಟ ಪ್ರಯೋಗವನ್ನು ಕುವೆಂಪು ಮಾಡಿದ್ದಾರೆ. ರಾಷ್ಟ್ರವನ್ನೂ ಮತ್ತು ರಾಜ್ಯವನ್ನೂ ಏಕಕಾಲದಲ್ಲ...
ಇನ್ನಷ್ಟು ಓದಿ

ಆಡು ಮುಟ್ಟದ ಸೊಪ್ಪಿಲ್ಲ (ಹರಟೆ)

ಇಮೇಜ್
ಸಿ ಪಿ ರವಿಕುಮಾರ್  ಮಾ ಡುವವರು ಆಡರು, ಆಡುವವರು ಮಾಡರು ಎನ್ನುವುದು ಹಳೆಯ ಕಾಲದ ಮಾತಾಯಿತು. ಇಂದು ಯಾವುದೇ ವಸ್ತುವನ್ನು (ತಯಾರು) ಮಾಡಿದವರು ಆsಡ್ ಮಾಡದಿದ್ದರೆ ಅವರನ್ನು ಯಾರು ಕೇಳುತ್ತಾರೆ ಹೇಳಿ?  ಉದಾಹರಣೆಗೆ  ಒಂದು ಉಪಾಹಾರಗ್ರಹವನ್ನೇ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಿ. ದೋಸೆಯ ಘಮಘಮ ಪರಿಮಳವನ್ನು ಆಸ್ವಾದಿಸಿ ಅಥವಾ ದೋಸೆಗೂ   ಹಂಚಿಗೂ ನಡೆಯುವ  ಚೊಂಯ್  ಎಂಬ ಪ್ರೇಮಸಲ್ಲಾಪದಿಂದ  ಆಕರ್ಷಿತರಾಗಿ ಜನ ಉಪಾಹಾರಗ್ರಹಗಳಿಗೆ ಮುತ್ತುತ್ತಿದ್ದ ಕಾಲ ಒಂದಿತ್ತು. ದೋಸೆ ಎಂದರೆ ಬರೀ ದೋಸೆ ಮಾತ್ರ ಆಗಿದ್ದ ಕಾಲವದು. ಇದು ಹೇಳಿ ಕೇಳಿ ಇನೊವೇಶನ್ ಯುಗ! ಒಂದು ತೊಂಬತ್ತೊಂಬತ್ತು ವಿಧದ ದೋಸೆಗಳಾದರೂ ಇಂದು ಇವೆ.  "ಚಿನ್ನದ ಬಣ್ಣ ಬರುವವರೆಗೂ ಕಾವಲಿಯ ಮೇಲೆ ಬೇಯಿಸಿ" ಎಂಬ ಸೂಚನೆಯನ್ನು ಹಿಂದೆ ಅಡುಗೆ ಸಾಹಿತ್ಯದಲ್ಲಿ ಕಾಣಬಹುದಿತ್ತು. ಇಂದು ಈ ಸೂಚನೆಗೆ ವಿಭಿನ್ನ ಅರ್ಥವಿದೆ! ಏಕೆಂದರೆ ಚಿನ್ನದ ಹಾಳೆಯನ್ನೇ  ಆಲೂಗಡ್ಡೆ ಪಲ್ಯದ ಮೇಲೆ ಏರಿಸಿ ಗೋಲ್ಡನ್ ದೋಸಾ ತಯಾರಿಸಿದ್ದಾರೆ!  ಕ್ಷಮಿಸಿ, ಮಾತು ಎಲ್ಲಿಗೋ ಹೋಯಿತು.  ಉಪಾಹಾರಗ್ರಹದಲ್ಲಿ  ಇಂಥ ಹೊಸಹೊಸ ಬಗೆಯ ದೋಸೆಗಳನ್ನು  ಮಾಡಿದವನು  ಅವುಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿ ಆಡದಿದ್ದರೆ ಯಾರಿಗೆ ಗೊತ್ತಾಗುತ್ತದೆ? ತನಗೆ ಸಾಟಿಯೇ ಇಲ್ಲವೆಂದು ಜಂಬ ಪಡುತ್ತಿದ್ದ ಮಸಾಲೆದೋಸೆಗೆ ಜಬರ್ದಸ್ತ್ ಪೈಪೋಟಿಯಾಗಿ ಪೀಟ್ಜಾ, ಬರ್ಗರ್ ಬಂದಿವೆ! ಹೀಗಾಗಿ ...
ಇನ್ನಷ್ಟು ಓದಿ