ಹರಿಣಿ ಮತ್ತು ಕಿರುಬಗಳು

ಕವಿತೆ: ಸಿ.ಪಿ. ರವಿಕುಮಾರ್

ಕಿರುಬಗಳು ನಿಂತಿದ್ದವು
ಕತ್ತಲಿನಲ್ಲಿ

ಹೊರಗೆ ಚಳಿ
ಉಸಿರಾಡಿದರೆ ಹೊಗೆ

ಕಣ್ಣುಗಳಲ್ಲಿ, ಒಡಲಲ್ಲಿ
ತಡೆಯಲಾರದ ಹಸಿವು

ಬಾಟಲಿಯಲ್ಲಿದ್ದ ದ್ರವ
ಹೆಚ್ಚಿಸಿತು ದಾಹ

ಬೀಡಿ ಹೊತ್ತಿಸಲು ಕಡ್ಡಿ ಕೊರೆದಾಗ
ಕಾಣಿಸಿದ್ದು ನಂಬಲಾಗದ ದೃಶ್ಯ

ಹರಿಣಿಯೊಂದು ಎಲ್ಲಿಂದಲೋ ಬಂದು
ಅತ್ತಿತ್ತ ನೋಡುತ್ತಿದೆ

ಅರ್ಬುದ ವ್ಯಾಘ್ರ
ಅಡ್ಡಗಟ್ಟಿದ ಹಾಗೆ
ಸುತ್ತುವರೆದವು ಕಿರುಬಗಳು

ಹೆದರಿದ ಹರಿಣಿ ಕೇಳಿತು ಕೈಜೋಡಿಸಿ
ಅಣ್ಣಂದಿರಾ,
ದಾರಿ ಕಳೆದುಕೊಂಡಿರುವೆ, ತೋರಿಸಿ

ಅರ್ಬುದನಿಗಿತ್ತು ಒಂದಿಷ್ಟು ಘನತೆ
ಹಸಿವನ್ನು ಹತ್ತಿಕ್ಕುವ ಕ್ಷಮತೆ

ಕಿರುಬಗಳಿಗೆ ಕಂಡಿದ್ದು ಹರಿಣಿಯ ಶರೀರ
ತಿಳಿದದ್ದು ಒಡಲಿನ ಅಸಾಧ್ಯ ಹಸಿವು
ಆತ್ಮವಿದ್ದರಲ್ಲವೇ ಕಾಣುವುದು
ಕಟುಕನಿಗೆ ಕೊಡಲಿ ಏಟಿನ ನೋವು

ಕಣ್ಣೀರು ಸುರಿಸುತ್ತಾಳೆ ಭಾರತಿ
ಕಂಡು ಕಾಡು ಸಂಸ್ಕೃತಿ
ಅವಳ ಕಣ್ಣೀರಿನಲ್ಲಿ ಕಾಣುತ್ತದೆ
ತನ್ನದೇ ಗತಸ್ಥಿತಿ