ಸ್ವೀಕೃತಿ
ಮೂಲ: ರಾಬರ್ಟ್ ಫ್ರಾಸ್ಟ್ ಕನ್ನಡ ಅನುವಾದ: ಸಿ ಪಿ ರವಿಕುಮಾರ್ ನೇಸರನು ತನ್ನ ಆಟ ಮುಗಿಸಿ, ದಣಿದು, ಮೋಡಗಳ ಮೇಲೆ ಎಸೆದು ಕಿರಣಗಳನ್ನು, ಮುಳುಗಿದಾಗ ಕಡಲಲ್ಲಿ ಧಗಧಗಿಸುತ್ತ ನಿಸರ್ಗದ ಯಾವುದೇ ದನಿ ಮೇಲೇರದು, ಕೂಗಾಡದು ಇದು ಅಸಮಂಜಸವೆಂದು. ಹಕ್ಕಿಗಳಿಗಂತೂ ಗೊತ್ತಿರುವಂತಿದೆ ಆ- ಗಸದಲ್ಲಿ ಇದು ಕತ್ತಲಾಗುವ ಸಮಯವೆಂದು. ಪಕ್ಷಿಯೊಂದು ಉಸುರುತ್ತಾ ಏನೋ ತನ್ನೆದೆಯಲ್ಲಿ ತನ್ನಷ್ಟಕ್ಕೆ ತಾನೇ ಆ- ಯಾಸದಲ್ಲಿ ಮುಚ್ಚುತ್ತದೆ ಭಾರವಾದ ಕಣ್ಣೆವೆಗಳನ್ನು; ದೂರದ ಹಸಿರು ತೋಪಿಗೆ ಹಾರಿ ದಿಕ್ಕೆಟ್ಟ ಮತ್ತೊಂದು ಅವಸರಿಸುತ್ತದೆ, ಬೀಸಿ ರೆಕ್ಕೆಗಳನ್ನು ಕೊನೆಗೂ ಗುರುತಿಸಿ ತನ್ನ ಮರ ಸೇರಿ ಯೋ- ಚಿಸಬಹುದೇನೋ ಹೆಚ್ಚೆಂದರೆ ಉಲಿಯಬಹುದೇನೋ ನಸುವೇ: "ಕ್ಷೇಮ! ಈಗ ಕತ್ತಲಾಗಲಿ ಇರುಳು ನನ್ನ ಪಾಲಿಗೆ; ನಿಶೆಯು ಕಗ್ಗತ್ತಲಾಗಲಿ ನನ್ನ ಪಾಲಿಗೆ, ಎಷ್ಟೆಂದರೆ ಭವಿಷ್ಯ ಕಾ- ಣಿಸದಷ್ಟು. ಏನಾಗುತ್ತದೋ ಅದು ಆಗಲಿ" When the spent sun throws up its rays on cloud And goes down burning into the gulf below, No voice in nature is heard to cry aloud At what has happened. Birds, at least, must know It is the change to darkness in the sky. Murmuring something quiet in its breast, One bird begins to close a faded eye; Or overtaken too far from its nest, Hurrying l...